İçi kanar mı insanın? Su an içim kanıyor. Uzanip dokunamadan, sessiz ciglikla anlaşılmaya çalışmak çok zormuş. Anlamak  istemezse karşındaki seni ne yapsan nafile imiş… öyle kanıyor. Duracak elbet bu kan, sonsuza dek sürmeyecek bilerek sakince bekliyorum. Beklemek sanirim sabırsız ruhların yaşam dersi olmalı. Sen öğrenene kadar süren imtihanı… işte bende öğrenemedim diye hala aynı derse giriyorum. Kanayarak ama susarak. Yorgun düştüm içimde ne varsa gidiyor. Gülümsüyorum etrafa, hayat güzel, ne şanslı kadınsın sen diyen insanların iyi dilek ve temennilerinden oluşan potpuriyi kibarca alıp yoluma gidiyorum. Ayaklarımın altından akan kanı görmüyorlar ne güzel..  kanıyorum, benim kral çıplak, yeni güne hazırlanıyorum…